Kurmaca 3: Aşk da bitti...
Karşı koltukta oturuyor, gözleri kan çanağı. Üzerinde her zamanki eşofman altı ve yakası çekiştirmekten sarkmış, bir tişört var. Yüzünü görsen, sanki terk edilen kendisi. İçerisi nasıl kasvetli anlatamam. O sinir bozucu koca gri kedi de evde. Kül tablaları ağzına kadar dolu, ev havasız. Bir ara şu camları açmalı, dışarıda mis gibi bir hava var. Dışarıda daha neler neler olmalı, ben yıllardır bu eve, bu hayata kapalı… Uzun zaman lafı dolandırdı hatta o kadar abarttı ki gidip yemek aldı geldi. Vakit kazanmaya çalışıyor. Hani mümkün olsa, benden rica edecek… Öylece oturuyorum, rotam belli aslında ama resmi açıklamayı bekliyorum. Nasıl girecek acaba lafa? Daha önce hiç terk edilmedim, bu benim ilk ilişkim. Geçen sekiz sene boyunca bu olası sahneyi hayal etmedim değil. Ayrılığı da yaşamalı insan diye düşünürdüm; giden sevgiliye ağlamak da yaşanası bir deneyim olmalı. Ama bunlar nihayetinde teatral hayallerdi, gerçekleşmek zorunda değildi. Akşam üzeri geldim buraya iş çıkışı. Saatler oldu,...